Hydrotransport to termin oznaczający przenoszenie ciał sypkich, stałych przez ciecz w rurociągach, kanałach czy korytach. Ten rodzaj transportu dotyczy głównie piasku, kruszyw, żwiru, gipsu, szlamu, mułu, popiołów, wiór metali czy tłucznia granitowego. Zazwyczaj stosowanym nośnikiem materiałów jest woda. Instalacje rurociągowe znajdują zastosowanie w zakładach produkcji kruszyw, takie jak kopalnie i żwirownie. Rury polietylenowe stosuje się także przy budowie magistrali, sieci wodociągowych, przewodów kanalizacyjnych i technologicznych.
Cechy szczególne rur do hydrotransportu
Rury przeznaczone do hydrotransportu muszą charakteryzować się podwyższoną odpornością na ścieranie. Podczas transportu materiał z ogromną siłą i pod dużym ciśnieniem uderza o ściany rury, powodując jej mikrouszkodzenia. Dobrej jakości rury mają wzmocnione, pogrubione ścianki i są wytrzymałe na ciśnienie wewnętrzne, odkształcenia i wycieranie od wewnątrz, powstające podczas przemieszczania się materiału. Ponadto ważne jest, aby nie występowały w niej wysokie opory przepływu i cechowała je wysoka wytrzymałość hydrostatyczna. Zwiększoną żywotność rur (do 50 lat) gwarantuje ich odporność na korozję i zarastanie grzybem czy kamieniem. Wewnętrzna powierzchnia przewodów powinna być gładka, charakteryzować się niską chropowatością, co zapobiega przyleganiu do ścianek transportowanego materiału i zmniejsza tarcie. Dodatkowo tworzywo, z którego wykonuje się rury nie może wchodzić w reakcje z wodą i związkami w niej zawartymi. Istotną cechą jest również lekkość, elastyczność i odporność na wstrząsy, aby rury dobrze znosiły trudne warunki transportowe i te panujące np. na placu budowy. Na wypadek wystąpienia uszkodzenia na powierzchni rury powinna być ona zabezpieczona w ten sposób, aby pęknięcie postępowało powoli i nie powodowało rozerwania instalacji. Znamienne znaczenie ma tutaj także szczelność połączeń rur w instalacji, łatwość montażu i wymiany uszkodzonego elementu oraz mobilność elementów rurociągu. Dobrej jakości rury są wyprodukowane w sposób niewymagający konserwacji.
Istnieją dwa typy technik zastosowanych w rurach, w celu zapewnienia równomiernego ścierania się ich ścianek w całym obwodzie. Pierwszy zakłada możliwość łatwego obracania rur, drugi zaś przewiduje użycie wewnętrznych kierownic przepływu, powodujących unoszenie ziaren piasku i ograniczenie tym samym zużycia na obwodzie rury. Ostatnią kwestią, która odnosi się bardziej do dbałości o warunki pracy z rurami do hydrotransportu, jest ich wytłumienie w celu redukcji hałasu. Rury wykonywane są z polietylenu, który jest materiałem tanim, dosyć elastycznym, a przy tym – łatwo dostępnym. Jest to tworzywo charakteryzujące się wysoką niezawodnością w eksploatacji. To również surowiec nieszkodliwy dla środowiska naturalnego, ponieważ jest ekologiczny – po całkowitym wyeksploatowaniu podlega w 100% recyklingowi.
Produkcja rur do hydrotransportu oparta jest na przystosowaniu tworzywa polietylenowego do ekstremalnych warunków przenoszenia ciał stałych przez ciecz. W związku z tym nadanie im odpowiednich właściwości i odporności na czynniki i siły działające wewnątrz instalacji jest zadaniem kluczowym dla ich przydatności do tego rodzaju systemu transportowego. Producenci zajmujący się wytwarzaniem takich rur starają się wdrażać coraz to bardziej innowacyjne rozwiązania, zwiększając ich żywotność i jednocześnie redukując koszty ich częstej wymiany i utrudnień z tym związanych.
