umowa o pracę

Kontrakty pracownicze są niezwykle ważną podstawą zatrudnienia. Wskazuje się, że to właśnie one powinny dominować, jednak w praktyce bywa z tym różnie. Wynika to z faktu, że pracodawcy muszą odprowadzać od nich wiele danin o charakterze publicznoprawnym. Ponadto w sytuacji, gdy wystąpi wypadek przy pracy bądź inne zdarzenie wywołujące szkodę, będzie on zobowiązany do wypłaty pokaźnego odszkodowania lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Dlatego wielu pracodawców decyduje się na zawieranie umów zleceń oraz umów o dzieło ze swoimi podwładnymi. Czasami jednak występują w sytuacje, w których sam pracownik nalega na to, aby być zatrudnionym pod takim tytułem. Dotyczy to w szczególności okoliczności, w których pracownik ceni sobie wolność i niezależność. Wszak umowa o pracę to nie tylko uprawnienia dla niego, ale również rozmaite obowiązki, w tym odpowiedzialność za powierzone mienie.

Klasyczna umowa o pracę składa się z kilku części

W pierwszej z nich określane są strony umowy – pracodawca oraz pracownik. W przypadku, gdy pracodawca nie jest osobą fizyczną, niezbędne jest także wskazanie osoby, która go reprezentuje. Przeważnie jest to kierownik zakładu bądź jego prokurent, rzadziej osoba, która odpowiada za sprawy kadrowe.

Możliwe jest także ustanowienie w tym celu specjalnego pełnomocnika. Dodatkowo w umowie o pracę określa się czas jej trwania oraz podstawowe obowiązki pracownicze, które jest on zobowiązany wykonywać każdego dnia. W przypadku, gdy strony akceptują niniejsze postanowienia, zobowiązane są do złożenia podpisów wraz z datą zawarcia umowy.

Warto jednak dokładnie przyjrzeć się wspomnianej już kwestii kosztów. Jeżeli zakład nie wie, jakie są koszty pracodawcy – umowa o pracę powinna zostać wybrana jedynie w ostateczności. Tylko wtedy będzie on w stanie uchronić się przed negatywnymi skutkami, jakie są związane z koniecznością wypłaty pracownikom świadczeń oraz innych incydentalnych wynagrodzeń.

Duże znaczenie ma fakt, że niemal każdy, kto decyduje się na zawarcie takiego kontraktu, zabezpiecza się przed negatywnymi konsekwencjami swoich działań. I tak bardzo popularna jest praktyka polegająca na tym, że zaniża się etaty pracownicze. W ten sposób firma oszczędza mnóstwo pieniędzy na pomniejszonych składkach na ubezpieczenie społeczne. Ponadto w przypadku, gdy pracownik będzie niezdolny do pracy, możliwe będzie wypłacenie mu świadczenia zdrowotnego w znacznie zaniżonej wysokości.

koszty pracodawcy - umowa o pracę

Podstawowym kosztem każdego pracodawcy są składki emerytalne

Co do zasady finansują je po połowie pracownik oraz pracodawca. Tym samym wysokość świadczeń, które odprowadzają, jest taka sama. Zależy ona od wysokości zarobków, które osiąga pracownik z tytułu świadczenia pracy w danym przedsiębiorstwie. Nie ma problemu w sytuacji, gdy dana osoba otrzymuje jedynie najniższe możliwe świadczenie – minimalne wynagrodzenie za pracę na pełnym etacie. Wtedy wysokość zawsze jest taka sama. Zupełnie inaczej jest w sytuacji, gdy pracownik zarabia znacznie więcej. Wówczas dział kadr i płac zobowiązany jest do skrupulatnego wyliczenia należnej składki za dany miesiąc obrotowy.

Każdy zakład pracy jest również zobowiązany do regulowania składek emerytalnych swoich pracowników. Niemal 80% daniny jest wypłacane z ich funduszy własnych. W tym celu tworzy się specjalny kapitał celowy, który jest gwarancją terminowej wypłaty wszelkich świadczeń z tytułu ubezpieczenia rentowego. Pozostała część składki jest regulowana przez pracownika.

Taka danina pomniejsza jego wynagrodzenie za pracę brutto. Obecnie prawodawca pracuje nad tym, aby całość składki za ubezpieczenie rentowe była wpłacana jedynie przez pracodawcę. Należy mieć jednak na uwadze, że jest to regulacja niekonstytucyjna, która może zostać bardzo łatwo zakwestionowana. Tym samym istnieją nikłe szanse na to, że zostanie wcielona w życie.

umowa o pracę

Pracodawca jest również zobligowany do odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Różnią się one od ubezpieczenia społecznego tym, że ich wysokość jest stała dla wszystkich pracowników, bez względu na wielkość uzyskiwanego przychodu. Ponadto całkowicie bez znaczenia pozostaje tutaj kwestia wymiaru etatu.

Obecnie wysokość tej składki wynosi zaledwie 320 zł. Muszą ją odprowadzać także osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. Warto nadmienić, że przedsiębiorcy zobligowani są również do opłacania danin na rzecz Funduszu Pracy. To właśnie z tego kapitału pokrywane są koszty świadczeń socjalnych, które przewidziane są dla pracowników z tytułu jubileuszów i innych zdarzeń.

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here